Supermarkt

In ons dorp hebben wij geen winkels, de vrouw van de bakker komt 6 keer week langs. Behalve vers stokbrood en croissants kan je ook wat conserven in blik kopen. Altijd handig voor een noodgeval.
Maar voor alle andere levensmiddelen zijn wij genoodzaakt om naar Montbard of Semur te rijden.
Ik trek er altijd ruim de tijd voor uit. Niet omdat je ver moet rijden, maar omdat het inclusief een cursus onthaasten is.
Het betalen per cheque bestaat nog steeds. Vooral de oudere generatie gebruikt nog cheques, de mogelijkheid om te pinnen is er wel, maar nog niet heel populair.
Het is mij regelmatig overkomen dat ik achter een oudere persoon in de rij sta. Alle boodschappen worden moeizaam op de band gelegd. Nadat de  caissière de producten heeft gescand gaan ze in de boodschappentas. Ondertussen wordt er een gezellig praatje gehouden, die ik inmiddels ook goed kan volgen. Wanneer alle boodschappen in de tas zitten en het moment van afrekenen is aangebroken, komt de klant erachter dat haar chequeboekje onder in de tas zit.
Vervolgens worden alle artikelen weer uitgeladen en het cheque boekje komt tevoorschijn. De meeste supermarkten hebben een apparaat waar de cheque door heen wordt gehaald en het bedrag er op gedrukt wordt.
Dan moet de klant het bedrag controleren, de bril moet in de tas worden gezocht. Na het te hebben goedgekeurd vraagt de caissière om een identiteit bewijs. O ja, na veel gerommel in de tas komt er een paspoort of id-kaart tevoorschijn. De transactie is gedaan en alle boodschappen en andere attributen  worden weer zorgvuldig in de tas gepakt. Je bent maar zo een kwartier verder. Bij een  supermarkt in Montbard hebben ze als tijdverdrijf
tv schermen achter de kassa's gehangen. De lokale ondernemers adverteren op dit scherm en er is te zien wat er in de plaatselijke bioscoop wordt vertoond. Zij het zo, dat je in januari kan zien, wat er in december heeft gedraaid.
Ik maak mij er niet meer druk om, het is gewoon zo.

aankondiging film

Waar ik mij wel een beetje druk om maak, is het beleid van de winkel. Hoe ben ik zo klant-onvriendelijk. In december werd de winkel anders ingericht, logisch dat je niet meer kon vinden en af en toe over dozen, boormachines en/of kabels moest stappen. Dat je daar als medewerker ook niet vrolijk van wordt, kan ik best begrip voor opbrengen. Naast de gewone werkzaamheden moesten ze ook alle schappen leeghalen en elders in de winkel weer vullen. Dan staat er een enorme rij bij de kassa en dan moeten de klanten daar geholpen worden. Boodschappen op de band, in de tas, uit de tas, cheques zoeken, je kent het wel 😉
Maar om, net nadat ik mijn boodschappen op de band heb gestald, een bordje kassa gesloten neer te zetten, terwijl dit ook de enige kassa die open is. Nee, daar kan ik ondanks mijn onthaastende zen houding geen begrip voor opbrengen.  Ik probeer deze winkel ook zoveel mogelijk te vermijden, soms moet ik wel omdat bepaalde artikelen niet in een andere supermarkt te verkrijgen zijn. Wat ik tegenwoordig ook doe, is naar een andere filiaal in Semur te rijden. Daar zijn ze wel klantvriendelijk.

Na ruim 6 weken is de winkel klaar met de grote verandering. Ik denk dat wanneer je alles opnieuw indeelt dit ook een verbetering van de winkel moet zijn. Logische indeling bijvoorbeeld. Die heb ik nog niet kunnen ontdekken.
Nu was ik afgelopen week weer in deze supermarkt. Op zoek naar de bio-afdeling en naar een lekkere thee zag ik dit:

Dit verzin je toch niet

Achter de brandslang staan allerlei artikelen. De brandslang zit vast aan een grote paal, je kan er niet bij 😱. Ach, wat kan ik mijn vertrouwde Appie soms missen.


Fijne week en liefs uit een zonnig Quincerot