zondag 25 februari 2018

Supermarkt

In ons dorp hebben wij geen winkels, de vrouw van de bakker komt 6 keer week langs. Behalve vers stokbrood en croissants kan je ook wat conserven in blik kopen. Altijd handig voor een noodgeval.
Maar voor alle andere levensmiddelen zijn wij genoodzaakt om naar Montbard of Semur te rijden.
Ik trek er altijd ruim de tijd voor uit. Niet omdat je ver moet rijden, maar omdat het inclusief een cursus onthaasten is.
Het betalen per cheque bestaat nog steeds. Vooral de oudere generatie gebruikt nog cheques, de mogelijkheid om te pinnen is er wel, maar nog niet heel populair.
Het is mij regelmatig overkomen dat ik achter een oudere persoon in de rij sta. Alle boodschappen worden moeizaam op de band gelegd. Nadat de  caissière de producten heeft gescand gaan ze in de boodschappentas. Ondertussen wordt er een gezellig praatje gehouden, die ik inmiddels ook goed kan volgen. Wanneer alle boodschappen in de tas zitten en het moment van afrekenen is aangebroken, komt de klant erachter dat haar chequeboekje onder in de tas zit.
Vervolgens worden alle artikelen weer uitgeladen en het cheque boekje komt tevoorschijn. De meeste supermarkten hebben een apparaat waar de cheque door heen wordt gehaald en het bedrag er op gedrukt wordt.
Dan moet de klant het bedrag controleren, de bril moet in de tas worden gezocht. Na het te hebben goedgekeurd vraagt de caissière om een identiteit bewijs. O ja, na veel gerommel in de tas komt er een paspoort of id-kaart tevoorschijn. De transactie is gedaan en alle boodschappen en andere attributen  worden weer zorgvuldig in de tas gepakt. Je bent maar zo een kwartier verder. Bij een  supermarkt in Montbard hebben ze als tijdverdrijf
tv schermen achter de kassa's gehangen. De lokale ondernemers adverteren op dit scherm en er is te zien wat er in de plaatselijke bioscoop wordt vertoond. Zij het zo, dat je in januari kan zien, wat er in december heeft gedraaid.
Ik maak mij er niet meer druk om, het is gewoon zo.


aankondiging film

Waar ik mij wel een beetje druk om maak, is het beleid van de winkel. Hoe ben ik zo klant-onvriendelijk. In december werd de winkel anders ingericht, logisch dat je niet meer kon vinden en af en toe over dozen, boormachines en/of kabels moest stappen. Dat je daar als medewerker ook niet vrolijk van wordt, kan ik best begrip voor opbrengen. Naast de gewone werkzaamheden moesten ze ook alle schappen leeghalen en elders in de winkel weer vullen. Dan staat er een enorme rij bij de kassa en dan moeten de klanten daar geholpen worden. Boodschappen op de band, in de tas, uit de tas, cheques zoeken, je kent het wel 😉
Maar om, net nadat ik mijn boodschappen op de band heb gestald, een bordje kassa gesloten neer te zetten, terwijl dit ook de enige kassa die open is. Nee, daar kan ik ondanks mijn onthaastende zen houding geen begrip voor opbrengen.  Ik probeer deze winkel ook zoveel mogelijk te vermijden, soms moet ik wel omdat bepaalde artikelen niet in een andere supermarkt te verkrijgen zijn. Wat ik tegenwoordig ook doe, is naar een andere filiaal in Semur te rijden. Daar zijn ze wel klantvriendelijk.




Na ruim 6 weken is de winkel klaar met de grote verandering. Ik denk dat wanneer je alles opnieuw indeelt dit ook een verbetering van de winkel moet zijn. Logische indeling bijvoorbeeld. Die heb ik nog niet kunnen ontdekken.
Nu was ik afgelopen week weer in deze supermarkt. Op zoek naar de bio-afdeling en naar een lekkere thee zag ik dit:
Dit verzin je toch niet

Achter de brandslang staan allerlei artikelen. De brandslang zit vast aan een grote paal, je kan er niet bij 😱. Ach, wat kan ik mijn vertrouwde Appie soms missen.


Fijne week en liefs uit een zonnig Quincerot


zondag 18 februari 2018

Sleutels

Soms kan een onderwerp voor een blog ineens veranderen. Dat maakt voor jou als lezer niets uit. Je weet nooit wat er komen gaat.
Vanmorgen vroeg besloot ik om ook vroeg op pad te gaan. Het heeft gevroren en de zon kwam net op. Het goede uur om foto's te maken.
Ik vind het heerlijk om in alle rust en stilte composities te bepalen en allerlei instellingen uit te proberen. Ieder zijn hobby.

Ik nam niet de tijd om te ontbijten, na het verzorgen van de beestenboel ging ik weg. Althans, ik had al mijn spullen gepakt, het echte weggaan ging niet zo snel.
Eerste obstakel: de portieren van de auto waren flink bevroren, na flink sjorren en trekken  lukte het
om deze te openen.
Volgende obstakel : bevroren ruiten, als ik ergens een hekel aan heb is het wel ruiten krabben.
Vooral zo'n naar ijzelachtig laagje, dat is er haast niet af te krijgen.
Ik had de poort geopend en de auto een stukje naar voren gereden. Weer krabben.
Voor mij uitkijkend zag ik de toren van het kasteel gehuld in een mist, dat is een mooi gezicht. Daar eerst maar een foto van maken.
Ai, batterij van de camera leeg. Gelukkig heb ik altijd een reserve, opgeladen batterij in mijn fototas, dus niet zo heel erg. Obstakel 3: ik krijg het klepje van de batterij niet open. Mijn vingers en handen zijn zo koud door het krabben dat ik het met geen mogelijkheid open krijg. Eerst maar even terug naar binnen en een appel halen. Voor onderweg.
Na verscheidene pogingen kreeg ik het klepje open, weer krabben en met voor mij voldoende zicht gaan rijden.
Het eerste stuk is een niet drukke weg, zelden een tegenligger en geeft de motor en kachel de tijd om de auto warm te blazen en de ruiten schoon.

Eerste stop net voorbij het volgende dorp. De zon schijnt prachtig door de bomen.
Mijn plan is naar het stuwmeer bij Semur-en-Auxois te rijden. Via tussendoor weggetjes waar ik nog 2 keer stop om foto's te maken.
Bij het stuwmeer is het prachtig, eigenlijk ben ik al te laat qua zon. Deze staat al stralend aan de blauwe hemel.

Stuwmeer Semur-en-Auxois

wateractiviteiten in de zomer
Ik pak camera, statief , handtas uit de auto en loop de stuwdam op. Een donderend geraas van het water dat naar beneden komt. Ik ondernam nog een poging om dit "live" op onze Facebookpagina te zetten. Dit lukte niet echt, bij het meedraaien, draaide ook de camera op mijn telefoon en ik zag mijn verkleumde snuit.

Ik heb gelukkig de video kunnen annuleren, en een gewone video gemaakt. Mocht iemand vanmorgen toch nog rare beelden hebben gezien. Ja, dat was ik.😥



Verder nog foto's genomen.
Appeltje gegeten, en trek in koffie.

Op weg naar huis nog een tussenstop gemaakt. Op de heenweg had ik ondergestroomd land gezien, mooi om voor het volgende onderwerp Zwart/Wit foto's te maken.

kan niet verder

ook mooi in zwart /wit
Inmiddels had ik behoorlijk trek in koffie en en ontbijt gekregen, dus maar lekker naar huis.
Daar kreeg ik de schrik van mijn leven.......geen sleutels. Hoe kan dat nou? Toen ik de deur afsloot bedacht ik mij dat ik de sleutels in mijn tas moest doen, dan kon ik ze niet verliezen. Mijn hele tas omgekieperd op de buitentafel, geen sleutels. Rond om de auto gekeken, in de auto gekeken de auto naar voren gereden, nergens sleutels .
Mijn koekenbakker-tuin-man gebeld, niet dat hij er iets aan zou kunnen veranderen, maar altijd fijn om je frustraties aan iemand te kunnen uitspreken .
" heb je goed in je tas gekeken " Ja, de hele inhoud ligt buiten op tafel.
"heb je goed in de auto gekeken" Ja, onder de stoelen, vakjes ( wat niet kan, want zaten in tas)
"heb je onder de auto gekeken" Ja, " in de houtstapel naast de deur" Ja, een beetje, ik heb niet een hele houtstapel weggehaald.
Niet in mijn broekzak, jaszak, negens, nergens. Hond Marron is opgehouden met kwispelen, hij ziet mij buiten staan, maar ik kom niet naar binnen, wat doet de baas toch raar. Kon ik maar naar binnen!

Enfin, er zit niets anders op dan de hele route inclusief alle tussenstops terug te rijden. Wie weet.
En dan ergens koffiedrinken en zondigen met een croissant of andere verse lekkernij van de bakker.
Bij het instappen, nog eens onder de stoelen gekeken, gevoeld, behalve een oude lege koffiebeker niets.
Ik vrees dat ik bij het stuwmeer mijn sleutels op de parkeerplaats ben verloren. Daar heb ik namelijk ook mijn handtas uit de auto gepakt.
Nog even naar de plek gelopen waar ik de eerste foto had gemaakt, niets.
Vol goede hoop maar de route opnieuw rijden. De eerste stop van vanmorgen is weer de eerste stop. Mijn koekenbakker-tuin-man belt mij. Vele adviezen en "heb je daar wel gekeken" Ja, ja, en ik ben onderweg om de route nogmaals te rijden.
Auto op dezelfde plek geparkeerd, in het inmiddels ontdooide gras gelopen ( inclusief modder) niets te vinden. Tsja, er zit niets anders op dan verder te rijden.
Ik stap weer in de auto en wat zie ik glinsteren tussen de bijrijders stoel en console? Nee, het zal toch niet. Na veel gepriegel , gepulk, lijk ik iets te voelen. Uiteindelijk kan ik het tussen de puntjes van 2 vingers vastpakken. Yes, het zijn mijn sleutels. Wat een opluchting. Koekenbakker-tuin-man gebeld, "zie je wel, ik dacht al dat ze in de auto lagen" Blij draai ik om en ga naar huis. Hond blij, ik koffie.

zo blij dat ik ze weer heb


Ik heb laatst een lief cadeau van iemand gehad , zat bij de post. er zat ook een prachtig lintje bij. Toen dacht ik, dat ga ik aan mijn sleutelbos hangen, dan vindt je die sneller in je tas. Bij de autosleutel heb ik dat ook.
Het lintje vond ik te mooi, en was bang dat die dan stuk zou gaan in mijn tas. Niet gedaan.
Ik heb nu gelijk een ander lintje aan mijn hanger gehangen. Ondanks dat ik een vaste plaats in mijn tas heb ( nu er uitgevallen) en een vaste plaats in huis, is het mij toch gelukt om de sleutels tijdelijk de verliezen.



Mijn dag en blog zijn anders dan wat ik in gedachte had. Ik ga lekker in de tuin werken. Genieten van de zon en mijn innerlijke rust die tezamen met mijn sleutels weer terug is.

Fijne week!




zondag 11 februari 2018

⛄Koning Winter ⛷🌨



Het is niet mijn bedoeling om als weervrouw jullie op de hoogte te houden van de weercondities hier.
Echter de mooie plaatjes van de sneeuw wil ik jullie niet onthouden.
Het blog van deze week wordt meer een foto blog.
De enkele pogingen van koning winter om toe te slaan resulteerde in een mottige natte sneeuw, die het pad op onze heuvel veranderde in een vies glibberig en modderig pad. Levensgevaarlijk om hier omhoog of omlaag te lopen. Schoenen met goed profiel is een must.

blubberglad




Afgelopen dinsdagavond ging het sneeuwen, dikke vlokken die bleven liggen en als snel veranderde het landschap in een sprookjesachtige sfeer. Prachtig!
Woensdagochtend vertrok koekenbakker-tuin-man naar Nederland. Hij is een uur later dan de bedoeling vertrokken, het eerste stuk naar de autoroute is een slingerende weg door kleine dorpjes. Of de wegen overal goed begaanbaar zijn weet je niet.
De route die ik meestal naar Montbard neem ( Rue Haute) is bij sneeuw en/of vorst niet te rijden. Dan moet ik de andere kant via Saint Rémy nemen. Een klein stukje om, maar meestal goed te rijden.

Rue Haute, onbegaanbaar met de auto
Toen wij hier net kwamen waarschuwde onze buurvrouw ons om in de winter altijd voor 3 dagen eten in huis te hebben. Dat vond ik toen wat overdreven, maar ja, de buurvrouw is op leeftijd en dan begrijp ik dat wel. Nu vond ik dat eigenlijk geen verkeerd idee. Voor de zekerheid maar extra boodschappen in huis gehaald, voor het je-weet-maar -nooit.


In Montbard wat minder sneeuw, het water van de rivier La Brenne stroomt hard en het geluid van het kletterende water is oorverdovend.






Wat een genot om hier te wandelen. Hond Marron heeft nog niet zo vaak sneeuw gezien. Het is leuk om in te spelen, maar ook gek. En wat te doen als de struikjes verstopt zijn onder de sneeuw? Je moet toch ergens je pootje oplichten.




Genoten van de sneeuw en wat nu weer voorbij is. Vannacht heeft het nog gesneeuwd maar sinds vanmorgen neerslag in de vorm van hagel, sneeuw, maar voornamelijk regen. De temperatuur is opgelopen naar waterkoud en bijna alle sneeuw is verdwenen.
De wegen zijn goed begaanbaar, maar ik blijf lekker thuis.
Voor de sportievelingen veel kijkplezier met de Olympische Winterspelen, voor de feestvierders een leuke carnaval, en voor iedereen veel liefs!

Fijne week!


zondag 4 februari 2018

Fête de la Chandeleur 🥞

Afgelopen vrijdag 2 februari was het " Fête de la Chandeleur" In Frankrijk eet men op deze dag pannenkoeken.
De commercie speelt hier goed op in, in de supermarkten zijn de speciale crêpe-koekenpannen, meel en andere ingrediënten in de aanbiedingen.
Wij doen er ook aan mee, een pannenkoek op zijn tijd gaat er wel in. Mijn voorkeur gaat uit naar boekweitpannenkoeken. Mijn koekenbakker-tuin-man bakt overheerlijke boekweitpannenkoeken.
boekweitpannenkoeken

Wij hadden vrijdag een reservering, als welkom had ik alle benodigdheden klaargezet in de gîte. Onze gasten moesten wel zelf bakken
😉




Maar waarom pannenkoeken op deze dag? Jour de la chandeleur  is bij ons bekend als Maria-Lichtmis en wordt 40 dagen na de geboorte van Christus gevierd. Het is een lichtfeest, er worden kaarsen ontstoken en er wordt gevierd dat de dagen langer worden.

Het Keltische lichtfeest heet Imbolc. Dit vangt aan op de vooravond van 1 februari, wordt gewijd aan de lichtgodin Brigit. Het staat in het teken van de vruchtbaarheid van de aarde.




De traditie om pannenkoeken te eten gaat ver terug in de tijd. Een versie die mij ter oren is gekomen, is dat Paus Galasius de pelgrims die in Rome waren aangekomen, pannenkoeken voorschotelde. De goudkleurige pannenkoek wordt ook met de zon geassocieerd, het einde van de winter is in zicht.
Er zijn verschillende uitspraken gebonden aan het Fête de la Chandeleur.
De Nederlandse uitspraak die ik tegen kwam is:
Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt met Lichtmis haar pannetje warm.

A la chandeleur ,le jour croît de deux heures ( met Maria lichtmis duurt de dag al twee uur langer)
Ook nog een leuke uit de Bordelais.
Si le ciel n'est ni clair ni beau, nous aurons plus de vin que d'eau ( Als de lucht niet helder of mooi is, zullen wij meer wijn dan water hebben)




De meeste pannenkoek tradities komen vooral voor in Frankrijk. Wat hier in de Bourgogne traditie is ( en misschien ook wel in andere streken in Frankrijk) is een muntje in je hand houden terwijl je met de andere hand de pannenkoek in de lucht gooit en ondersteboven weer in de pan opvangt.

het liefst een Louis d'Or, een gouden munt ingevoerd door Lodewijk ( Louis) de dertiende. Maar een gewone munt is ook goed. Het zou gunstig zijn voor je financiën . Ik heb mij ook laten vertellen dat je de eerste gebakken pannenkoek boven op de kast moet laten belanden, en hem daar laten liggen. Dit zou nog extra geluk toevoegen in je leven.
Af en toe een stofje in mijn huis maak ik mij niet druk om, maar een jaar een pannenkoek op de kast? Daar laat ik mijn geluk toch maar niet van afhangen. En extra huisdieren heb ik ook geen behoefte aan.

 




Alle wijsheden die ik hierboven heb beschreven heb ik van horen zeggen, uit meerdere franse bronnen, de Nederlandse uitspraak op internet. Dat wil nog niet zeggen dat de betrouwbaarheid 100% is. 
Ik vind het leuk om tradities in de stand te houden of nieuwe tradities/gewoontes te creëren.
Volgend jaar maar weer crêpes op 2 februari, voor de zekerheid zal ik dan een muntje in de hand van mijn pannenkoekenbakker-tuin-man stoppen. 


Fijne week allemaal!


p.s. op mijn "werkblad" zijn alle letters even groot, "online" zit er verschil in. Waarom? Wie het weet mag het zeggen 😕