donderdag 30 november 2017

Throwback Thursday: Overdracht januari 2012







Na overdenken en onderhandelen zijn wij tot een koop-overkomst gekomen. De dag voor de overdracht en ondertekening arriveerden wij in Quincerot. Wij mochten van de eigenaresse
al de nacht voor de overdracht in het huis slapen.
Ik was met goede vriendin A. met een volgeladen auto gereden, en M. was s'morgens al vertrokken met een afgeladen bus. Hij was er iets eerder en de eigenaresse was er ook al om de sleutels en wat uitleg te geven. In de wijnkelder lagen nog vele flessen wijn, die mochten wij hebben, een leuk cadeau. Na aansluiten van elektra en water als eerste maar de kachels aanmaken. De keuken stond vol met rook, maar geen warmte. Wij besloten maar om ons op de zolderverdieping te installeren, daar zijn elektrische kachels. De volgende ochtend eerst naar de bank om cheques en bankpassen te halen.
Er wordt hier nog steeds met cheques betaald. Onze contactpersoon van de bank vroeg hoe onze nacht was verlopen. Wij het verhaal van de kachel en bijbehorende kou verteld. Of zij een schoorsteenveger wist. Dat wist zij inderdaad wel, en maakte gelijk een afspraak voor ons. De volgende dag zou hij komen.
Direct door naar de notaris, wat een bijzonder gevoel toen de sleutels en het huis nog echt van ons was. M. moest s'middags met de gehuurde bus weer naar Nederland. De volgende dag moest hij voor zijn werk naar het buitenland. Hij had zijn ticket voor de terugreis kunnen veranderen en zou dan landen in Paris, waar A. en ik hem dan zouden ophalen.
eigen gebottelde wijn.














A. en ik hadden genoeg werk in het huis te doen, dat hield ons warm. Gelukkig kwam de schoorsteenveger, na ons aangeboden kopje koffie dacht ik dat hij wel aan het werk zou gaan. Nee, meneer nodigde zichzelf voor nog een kop koffie uit. Enfin, na veel gemopper "catastrofe" en flinke krachttermen ging hij aan de slag. Heel even was ik bang dat hij er niets mee kon. Gelukkig ging hij aan de slag en moesten wij onder toeziend oog de kachel aanmaken. Nou dat konden en kunnen wij wel. Ik kon gelijk mijn eerste cheque uitschrijven, waarbij ik nog tips kreeg hoe dit te doen . ( altijd voor en na het bedrag een - zetten, zodat iemand dit niet kan veranderen)
schoorsteenveger in actie




s'nachts -18, overdag slechts -12
Haast niet voor te stellen dat dit alweer bijna 6 jaar geleden is, er is zoveel gebeurd en veranderd.

zondag 26 november 2017

Zondagochtend

Op zondagochtend gaat de wekker om 5:15. Behoorlijk vroeg dus, zeker wanneer je bedenkt dat ik nog lang niet hoef op te staan. M. staat elke zondag op de markt in Chablis en gaat vroeg weg.
Ik kan dan niet meer slapen, in de zomer ga ik met de hond wandelen, maar nu is het op dat tijdstip nog donker.
Zodra het licht begint te worden ga ik de kippen verzorgen. De haan laat zich al horen, bij het krieken van de ochtend wil hij naar buiten. Toch is hij erg galant, hij laat de kippen ( op dit moment 3) als eerste naar buiten en loopt daarna trots achter hen aan.

Het heeft vannacht gevroren en er lag een laagje ijs op de waterbak. 

Na het verzorgen van de kippen, waar hond Marron graag bij helpt, zijn wij gaan wandelen. Normaal op doordeweekse dagen loop ik gelijk het dorp uit, de heuvel op en kom ik via een kleine weg wat overgaat in een pad, op de hoogvlakte. Hier kan hij lekker rennen. Aan weerszijden van het pad zijn akkers, alles is geoogst en het grootste gedeelte ligt er omgeploegd bij. Behalve een groot stuk land waar denk ik wintertarwe is gezaaid.
Nu het jachtseizoen is ga ik hier in het weekend niet lopen. Ik hoorde vanmorgen al meneer Patrick uit het volgende dorp langskomen. Achter zijn auto een aanhanger waar zijn jachthond inzit. Deze hoor ik van ver af al vrolijk en enthousiast blaffen in zijn hondenkar. Geen goed idee om in het bos of langs de bosrand te gaan lopen.
Ik loop naar het volgende dorp en maak een rondje door het dorp en dan weer terug. Een half uur langer dan de doordeweekse wandeling, maar nu blijft Marron aan de riem en raakt voldoende energie kwijt.

Het is een mooie wandeling, lekker rustig en meestal kom ik niemand tegen. Vanmorgen een oude meneer uit het volgende dorp, hij maakt dagelijks een wandeling en heeft wel zin in een praatje.
Grappig, altijd hetzelfde gesprek, hoe gaat het, het is mooi/warm/koud weer vandaag. Op mijn vraag hoe het met hem gaat antwoord hij altijd met; zoals het met een oude man gaat. Hij is 90. Vandaag als extra onderwerp het nieuwtje dat de oude eigenaar ( vader van persoon waarvan wij het gekocht hebben) van ons huis vorige week is overleden.
Ik vervolg mijn weg en passeer een paar keer weilanden met koeien en/of schapen. Het dorp verkeert nog in absolute rust.


                                                                       

Bijna thuis kom ik de buurman nog tegen, hij is al een week bezig om zijn wingerd van zijn schuur te snoeien. Nu is hij klaar met deze klus. De ladder kan weer worden opgeruimd. Ik hield af en toe mijn hart vast wanneer ik hem boven op de ladder zag balanceren met een motorzaag in zijn hand. Dikke takken zaagde hij door terwijl hij zich met zijn andere hand aan de ladder vasthield. Toch zeker ruim 2 meter hoog. En dan te bedenken dat de buurman de 80 is gepasseerd.
Al met al een drukke sociale zondagochtend, zeker voor  dit jaargetijde meestal kom ik niemand tegen. Na ruim anderhalf uur was ik weer thuis.

Onder het genot van een kop koffie mijn verhaal geschreven. Mijn dag zal een computerdag worden. Er zijn technische problemen met de website, daar mag en moet ik mij vandaag mee bezig houden. Wordt nog een klus want ik heb er helemaal geen verstand van.

fijne zondag!

donderdag 23 november 2017

Throwback Thursday ; Liefde op het eerste gezicht

Throwback Thursday is een term die ik regelmatig tegenkom op Instagram en andere sociale media.
Om mee te gaan met de tijd en terug te gaan in de tijd wil ik elke week een foto uit het verleden laten zien.
Op 1 oktober 2011 wierpen wij onze eerste blik over de poort. De makelaar had ons hier afgezet en moest nog even de sleutels bij de eigenaresse halen.
M. zei gelijk; nou ik weet het wel....

Ons toekomstige vakantiehuis voldeed aan alle eisen die wij hadden gesteld. Het huis was in goede staat. Er moest wel het een en ander worden aangepast maar geen ingrijpende verbouwingen. Er waren schuren om in en aan te klussen, genoeg ruimte en vooral de rust en stilte sprak ons erg aan.
Tijdens de rondleiding vielen wij van de ene verbazing in de andere, een gewelfde wijnkelder ( die ook vol wijn lag) Een grote schuur inclusief een Citroën 2CV, een oude werkplaats vol materiaal, een kleine schuur inclusief een Citroën 2CV en beide schuren waren vol met meuk.
Daar moet je dan even doorheen kijken.
huisje oude werkplaats is inmiddels kamer l'Atelier

grote schuur


Wij lieten de makelaar weten belangstelling te hebben, maar dat wij hier natuurlijk goed over na wilden denken, onder het genot van een goed glas wijn. Hij zei dan moet je er ook een goede maaltijd bij nemen. Het was al 12:00 uur en lunchtijd. De makelaar verwees ons naar Buffon, een dorpje 5 minuten rijden. Daar hebben wij gegeten bij restaurant Le Marronier, het was er druk en het laatste tafeltje was voor ons. Onder een grote parasol en het genot van een goede maaltijd vergezeld met een heerlijke Chablis droomden wij weg en zagen onze toekomstige vakanties hier wel zitten.

Onvoorstelbaar, maar nu onze woonkamer



woensdag 15 november 2017

op veler verzoek

In januari 2012 hebben wij onze "Fermette en France" gekocht. In september 2013 zijn wij begonnen met het verbouwen van een schuur waar wij inmiddels in wonen. Tijdens deze verbouwing heb ik familie en vrienden op de hoogte gehouden van alle vorderingen en tegenslagen. Voor het programma  Ik Vertrek zouden wij een uitstekende kandidaat zijn geweest. Alles is goed gekomen en wij wonen met veel plezier in onze verbouwde schuur. 
Ons oude huis doet nu dienst als gastenhuis. Men kan hier op basis van chambre d'hôtes verblijven, of het in z'n geheel als gîte huren.
Vorig jaar hebben wij een ruimte op de cour (binnenplaats) aangepakt. Een oude werkplaats is nu een chambre d'hôtes kamer geworden.
Tijdens de verbouwing van de schuur hebben wij familie en vrienden middels foto's en e-mails op de hoogte gehouden. Op veler verzoek heb ik besloten om iedereen een kijkje in ons leven hier in Frankrijk te geven.